វិចិត្រករដ៏មានទេពកោសល្យរូបនេះ បានបង្ហើបឱ្យដឹងពីប្រវត្តិនៃការយកដើមឈូក មកគូសជាគំនូរនេះថា ដំបូងឡើយលោកបានប្រទះឃើញផ្កាឈូកដែលបងប្អូនប្រជាពលរដ្ឋអ្នករស់នៅខេត្តបាត់ដំបង បានដាក់ថ្វាយគោរពបូជាចំពោះព្រះនៅទីវត្តអារាម លោកក៏នឹកឃើញជ័រឈូក ដែលអាចយកមកធ្វើជាទឹកថ្នាំក្នុងការគូសគំនូសនេះតែម្តង។
គំនូរមួយផ្ទាំងៗ មិនមានភាពងាយស្រួលនោះឡើយ លោកចំណាយពេលប្រមាណ ៥ ទៅ ៦ ខែក្នុងការគូសឡើង។ លោកចាប់ផ្តើមធ្វើស្នាដៃនេះ នៅកំឡុងឆ្នាំ២០១៦ រហូតមកដល់ឆ្នាំ២០២០ នេះ ដោយលោកបានយកដើមឈូកធ្វើជាឧបករណ៍គូសជំនូសខ្មៅដៃ ឬជក់ ឯផ្កាយកធ្វើជាពណ៌។ ទម្រាំបានជាទឹកថ្នាំអាចគូសបាន លោកត្រូវរង់ចាំរយៈពេលជិត ១ ឆ្នាំឯណោះ។ គួររម្លឹកថា ម្ចាស់គំនូរអំពីដើមឈូក លោក ម៉ូរីសាន់ ក៏ធ្លាប់រៀបចំការដាក់តាំងពិព័រណ៍គំនូររបស់ខ្លួនជាពិសេសនៅក្នុងទីតាំងវិចិត្រសាលនៃសណ្ឋាគារសូហ្វីតែលភ្នំពេញភូគីត្រា កាលពីដើមខែកុម្ភៈ ឆ្នាំ២០២០ កន្លងទៅ ដើម្បីឱ្យភ្ញៀវជាតិនៅកម្ពុជា និងអន្តរជាតិបានឃើញផងដែរ។
